بسم الله الرحمن الرحیم
بعضی میوه ها فله ای می رسند, و یکباره چیده و میل یا روانه بازار می شوند؛ اما شاهِ توتها, ویژگی خاصی دارد در رسیدن؛ به این صورت که خصوصا اوایل فصل رسش, روی یک شاخه از این درخت, چند دسته ی چند تایی و متنوع کنار هم می بینید, دسته ای شامل شاهتوتهای سبز و ریز, گل بهی و نارنجی, قرمز روشن و تیره و در نهایت, قرمز می توان گفت سیاه, و درشت؛ پس با این حساب روزانه یک درخت متوسط القامه ی شاه توت که مثل همه ی هم خانواده هایش با هر چثه ای هم که باشد, از ثمردهی دست بر دار نیست, تعداد محدودی میوه ی رسیده دارد, که آن هم اگر مورد بی توجهی قرار بگیرد, خواص خود را نثار موزائیک ها خواهد کرد و تلف خواهد شد؛ یک روز در حال روزه, مامور چیدن شاه توت های رسیده شدم, مشغول کشفشان از لابلای برگ هایی که همچون چتر از آنها محافظت می کردند, گشتم و پس از تلاشی رنگین و شایسته ی تحسین! به قاعده ی دومشت پر محصول برداشت کردم! هنگام رفتن, پس از نوای یا الله, سرو کله ی مامور مخابراتی که با همکارش مشغول تعویض کابلها بود از بالای در پیدا شد, و به تبَع آن, چشمان منتظری که انتظارشان را حاشا می کردند... ما هم ماندیم سر دوراهی که از پس این دو کار چگونه برآییم! خلاصه در یک آن, تصمیم گرفته شد و شاه توت ها همراه آب خنک, دودستی تقدیم ایشان شد؛ اما فردایش درخت خوش غیرت, ما را از خجالت درآورد.
چند روز بعد موقع خواندن قرآن مجید به این دو آیه برخوردم که خداوند کریم, اهل ایمان را به دقت در طرز رسیدن میوه ها و دریافت نشانه ها, بهره مندی و پرداخت حق آن ها, هنگام چیدن میوه فرا می خواند؛ شاید یکی از نشانه های نحوه رسش شاه توت, این باشد, که مهربانی و علم خدای حکیم اقتضا کرده که بعضی میوه ها به دلایلی چون نیاز فراوان بدن به آن ها, یکباره و فراوان و برخی مثل شاه توت که چند عددش به دلیل دل زدگی, کفایت می کند, محدود و تدریجی بار دهند؛ گویی شاه توت کمش, لازم است, مثل دانستنی ها و علوم غیر ضروری که نیاز انسان با اندکی از آنها برآورده می شود و یا مانند علمی ضروری که از شدت غنا, اندک و مستمرش ثمربخش و لازم است.
برای ما که کارهای ضروری مان! وقتی برای تامل مشتاقانه و مستمر, در تنها طریق دست یابی به علم حقیقی باقی نمی گذارد, این برخوردها چقدر می تواند غنیمت باشد! برخوردهایی به جا و شیرین:
وَهُوَ الَّذِی أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ کُلِّ شَیْءٍ فَأَخْرَجْنَا مِنْهُ خَضِرًا نُخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُتَرَاکِبًا وَمِنَ النَّخْلِ مِنْ طَلْعِهَا قِنْوَانٌ دَانِیَةٌ وَجَنَّاتٍ
مِنْ أَعْنَابٍ وَالزَّیْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُشْتَبِهًا وَغَیْرَ مُتَشَابِهٍ انْظُرُوا إِلَى ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَیَنْعِهِ إِنَّ فِی ذَلِکُمْ لَآَیَاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ (انعام, 99)
او کسی است که از آسمان آبی نازل کرد, و بوسیله آن گیاهان گوناگون رویاندیم, و آن ساقه ها و شاخه های سبز خارج ساختیم و از آنها دانه های متراکم و از شکوفه نخل شکوفه هایی با رشته های باریک بیرون فرستادیم, و باغهایی از انواع انگور و زیتون و انار, شبیه یکدیگر و بی شباهت! هنگامی که میوه می دهد, به میوه آن و طرز رسیدنش بنگرید که در آن نشانه هایی برای قوم مومنین است.
وَهُوَ الَّذِی أَنْشَأَ جَنَّاتٍ مَعْرُوشَاتٍ وَغَیْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُکُلُهُ وَالزَّیْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَیْرَ مُتَشَابِهٍ کُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآَتُوا
حَقَّهُ یَوْمَ حَصَادِهِ وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ (انعام, 141)
اوست که باغهای نیازمند داربست و بدون نیاز به داربست را آفرید همچنین نخل و انواع زراعت را که از نظر میوه و طعم با هم متفاوتند و نیز درخت زیتون وانار را که از جهتی با هم شبیه و از جهتی تفاوت دارند؛ از میوه آن به هنگامی که به ثمر می نشیند بخورید و حق آن را به هنگام درو بپردازید و اسراف نکنید که خدا مسرفان را دوست ندارد
