هر عملی عکس العملی دارد, و هر مصیبتی, مصیبت زده ای.
عالم ذی شعور, به نوبه خود می داند اندازه مصیبت را, فرشته, خورشید, سنگ, اسب, مصیبت
زده اند, برای همه عالم بزرگ بوده و هست, مصیبت حسین (سلام الله علیه) که عصاره همه
مصایب است. این وسط می ماند موجود مختاری مثل انسان, که گاهی نه عکس العمل که تنها
جنبشی دارد در حد لاک سیاه سر ناخن!
جنبش, عکس العمل متناسب و هم جنس و برابر با عمل نیست گرچه شاید برخی ظروف را تکانکی بدهد
, اما نشانه آن است که فرد نتوانسته عمل را دریافت کند تا آیینه وار عکس العمل متناسب منعکس کند
عکس العمل مصیبت عاشورا تنها مصیبت زدگی است, که با فطرت هر انسانی سازگار است؛
و هر قدر زمینه وجود انسان با دین داری صیقلی تر و مساعد تر شود, انعکاس این مصیبت هم جنس تر
و بی غلط تر, است یعنی بزرگ است, مانند طوفانی است که ظروف قلیل را به دریای
امام حسین (علیه السلام) وصل می کند, و یکسری باورها افکار و انگیزه ها
را جابجا می کند, و انسان را هم رنگ همه هستی می کند, بزرگ بودن مصیبت برای شیعیان,
میان بر و نعمتی است که حمد می طلبد و حمد, با اَشکال و جنبش ها و تصمیمات بزرگی همراه است
و شفاعت و دستگیری را به همراه دارد.
روزیمان کن خدای حسین(ع)
