در طول سفر میلمان به استماع رادیو کشید, نمی دانم یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک ...
را تلاوت می کرد یا الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی... را, تا آمدیم برویم
در وادی غدیر و نعمت علی سلام الله علیه و ولایت او, صدای زنی از تریلی کناری
روی موج FM افتاد:
اگه که دوست نداشتم ... مابقی اش را نشنیدم و آلبومی که از تاکسی ها به یادگار
دارم این بار خیلی ناقص ماند و ادامه آیه ...
همانند این مخلوط غیر هم جنس تصادفی, خیلی چیزهای دیگر زندگی مان همینگونه
مخلوطی از حق و باطل های جور و واجور و کوچک و بزرگ شده, مثلا, از خودمان که
بگذریم, اگر بروی و با این راننده یا امثال او, گپ و گفتی داشته باشی, احتمالا در او
محبت های شگفتی هم خواهی یافت.
گریزی از این حالت نیست, چراکه در این عالم از یک زمانی به این طرف اختلاط
حق و باطل, جز اهل رحمت, دامن همه را گرفت.
دو خطبه برای تامل بیشتر:
اى مردم اگر دست از یارى حق بر نمی داشتید، و در خوار ساختن باطل سستى
نمی کردید، هیچ گاه آنان که به پایه شما نیستند در نابودى شما طمع نمی کردند،
و هیچ قدرتمندى بر شما پیروز نمی گشت، امّا چونان امّت بنى اسراییل در حیرت
و سرگردانى فرو رفتید، به جانم سوگند سرگردانى شما پس از من بیشتر خواهد شد.
چرا که به حق پشت کردید، و با نزدیکان پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم بریده به
بیگانه ها نزدیک شدید, آگاه باشید اگر از امام خود پیروى می کردید، شما را به راهى
هدایت می کرد که رسول خدا صلّى اللّه علیه رفته بود، و از اندوه بیراهه رفتن در امان
بودید، و بار سنگین مشکلات را از دوش خود بر می داشتید. (نهج البلاغه, خطبه166)
-- همانا آغاز پدید آمدن فتنه ها، هوا پرستى، و بدعت گذارى در احکام آسمانى است،
نوآوری هایى که قرآن با آن مخالف است، و گروهى «با دو انحراف یاد شده»
بر گروه دیگر سلطه و ولایت یابند، که بر خلاف دین خداست. پس اگر باطل با حق
مخلوط نمی شد، بر طالبان حق پوشیده نمی ماند، و اگر حق از باطل جدا و خالص
می گشت زبان دشمنان قطع می گردید. امّا قسمتى از حقّ و قسمتى از باطل را
می گیرند و به هم می آمیزند، آنجاست که شیطان بر دوستان خود چیره می گردد
و تنها آنان که مشمول لطف و رحمت پروردگارند نجات خواهند یافت.
(نهج البلاغه, خطبه50)
