عطر بهار نارنج تو کوچه های بیش از حد ساکت و تاریک،هاله سپید کاملا گرد دور ماه کامل و حتی گوسفندای بدون استثنا سپید میخکوب شده روی تپه کنار محل اسکان اردو در شب که در اولین رویت با موفقیت کامل زهره ترکمون کردن! آرامشی رو بهت می داد که فکر می کردی اینجا آخر دنیاست و دست کسانی که دنبال زرق و برق دنیان به اون نرسیده چون زیبائی های اینجا از جنسی نیست که چشم اونها رو پر کنه .
نزدیک سی سال پیش پاشو اینجا گذاشت و دل صاف و دنیایی نشده ی آدمای بشاگرد رو حسابی برد کسی که پس انداز کردن لبخند پاک و بی طمع بچه ای نیازمند رو به بالا و پایین کردن ریال تو حساب هزاران بی درد ترجیح داد.1
قرآن پژوهی اهل کشور آذربایجان می گفت ما با این زمان محدود در اختیار،در حال رقم زدن شکل و چگونگی آینده بی نهایت هستیم .مسیر و گذار از این پست (دنیا) مهم نیست شکل رفتنه که اهمیت داره و هر کس میتونه در هر حال و هر جور زندگی از هیچ، همه چیز بشه همه ما با انواع قلموهای با کیفیت(با اخلاص) و بی کیفیت بالاخره یه چیزی تابلویی،شبه تابلویی ،خط خطی ،چیزی می کشیم که تقدیم خدا کنیم اما چقدر از طرحی که هر ثانیه می کشیم ...
_________________________________
راستی دختر 25 ساله ای که تو چند پست گذشته از سرگذشتنش گفتم دیشب به پدر شهید، مادر و بچه دو ساله اش پیوست. می دونم تو ختم به آدمهایی بر می خورم که مثل انسانهای خوشبخت برای او دل می سوزونن در حالی که خوشبختانه تعریف خوشبختی و بدبختی دست اونها نیست.
________________________
1.حاج عبدالله والی ،اهل دولاب تهران(هم محله حاج اسماعیل دولابی،چه زر پروره این دروازه دولاب)،کارمند بانک،از سال 61 یا 63 تا 84 خادم منطقه محروم بشاگرد .
