بسم الله الرحمن الرحیم
سه کلمه ی افراط، تفریط و اعتدال به گوش همه ما خورده؛ اعتدال، از کلمات و مفاهیم خوب و البته مظلوم تاریخ است؛ هر
دغلکاری که میخواهد کار از پیش برد، و وجدان دیگران را هم راضی نگه دارد، از کلمات خوب استحاله شده استفاده می کند.
عدل همان انصاف و انصاف هماناعتدال است. علامه بزرگوار محمدتقی جعفری، عدل و اعتدال را این طور توضیح می دهد:
«با نظر به مجموع آیات قرآنى، کلمات قَصد و قِسط و وسط و عدل هنگامی که از خواصّ دین منظور شده باشند به معناى
عالی ترین وسیله کمال و تقرّب به بارگاه ربوبى می باشند و اگر به رفتار انسانها نسبت داده شوند، رفتار مطابق متن قانون
دین می باشد اعمّ از اینکه این رفتار در حدّاعلاى تقوى و عرفان الهى باشد که «سبقت بر خیرات»، «السّابقون» نامیده
مى شود و یا فقط رفتار رسمى مطابق متن قانون دین خداوندى باشد بدون انحراف از آن»
محمد تقی جعفری، ترجمه و تفسیر نهج البلاغه، ج13، ص129.
*****************
برخلاف آنچه بعضی تصور می کنند که شل گرفتن دستورات دین و سلیقه ای برخورد کردن با آنها، اما ترک نکردن کامل
آنها، اعتدال است، بایدگفت، تنها، حرکت بر روی صراط مستقیم دین، اعتدال محسوب می شود، علت نامگذاری حد وسط
هم این است که، اعتدال، بین بی دینی، و جلوافتادن از خدا و پیامبر و امام قرار دارد.
حالا در این حالت اعتدال، خداوند به مستعدان میدان داده و هیچ حدی برای اوج گرفتن آنها و بهتر عمل کردنشان قرار نداده،
حد و مرز، فقط و فقط برای عالم دنیای محدود مطرح است که فراتر از حد، اسمش حرام است اما در مورد آخرت هیچ
حد و مرزی وجود ندارد و راه آسمان باز باز است،خوب و واجب را همه باید انجام دهندو عالی و مستحب را تندروها و
سبقت گیرنده ها دوست دارند انجام دهند نه اینکه باید!
پس :
حد وسط و اعتدال را ما تعیین نمی کنیم!
انسان معتدل، انسانی دین محور است!
و فرد غیر معتدل فردی منحرف از قانون ثابت دین است!
گوش به زنگ پیشوای عزیزمان باشیم تا، آسیب نزنیم و آسیب نخوریم.
