عقیق

از قضا به تازگی گذرمان به روستای دورافتاده ای در آن سوی پایتخت افتاد و از بوی بد این دور

افتاده هوش از سرمان نیز هم.در این میان به گوش رسید ،مجتمع وسیع و شکیل روبرویتان که

قبل از بیداری، لعبتی بوده برای خودش؛ کاباره بخت برگشته ای است سرتر از کاباره های اروپا تا

جوانهای بخت برگشته تر روستا،  اوقات عمر در آن بگذرانند.از آنجا که صاحب کاباره ها که از

کسادی متنفر بودند با یک بشقاب ناقابل احتمال ریسک سرمایه گذاری را پایین آورده و سرو ته

قضیه را ارزان هم  آوردند؛در خیالها بدون سوخت و سوز کاباره ها ساختند و لالایی خواندند برای

انسانیت که مبادا روزی بیدار شود .

خسته بودم از این نیمچه سفر اما "قُلْ سِیرُواْ فِی الأَرْضِ ثُمَّ انظُرُواْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ "

شارژم کرد.